Ik neem je even terug mee in mijn tijd!
Ik ben vijf jaar, en zit in het eerste leerjaar. Al vrij snel ontdek ik dat ik er thuis vrijwel helemaal alleen voor sta. Mijn directe familie kan mij voor school nog amper helpen.
Ik ben anders!
En dat kan niet wil je erbij horen. Zo ben ik nu eenmaal opgevoed!
Hoe anders is dat bij jou?!
Erbij horen!
Erbij horen doet me denken aan sociale erkenning, wat bij zeer veel mensen volgens onderzoek één van de belangrijkste kernwaarden is.
Hoe belangrijk is sociale erkenning voor jou?!
Erbij horen, doet me denken aan al deze momenten in mijn leven, dat we iedereen wilden plezieren. Aandacht voor de ander, in bijna alle situaties, dat was wat ik deed. Ik wist toen niet beter, laat staan: hoe mijn brein denkt?
Nu weet ik dat er iets bestaat zoals denkprogramma’s!
Aan de hand hiervan kunnen we nagaan hoe iemand op een gegeven moment, in een gegeven situatie, denkt.
En of deze wijze van denken, helpend is of niet?
Er is een denkprogramma waardoor we weten of onze aandacht gaat naar die van de anderen, of naar onszelf. Toen kende ik dit denkprogramma nog niet, en ik wist destijds ook niet waarom de anderen steeds op de eerste plaats stonden bij mij, en dat ik er veelal zelf niet tot veel te weinig aan de pas kwam.
Anderzijds, had ik toen reeds geweten dat ‘erbij horen’ wil zeggen dat je in de eerste plaats dient aandacht te hebben voor jezelf, om van daaruit aandacht te hebben voor de anderen, waardoor ‘anders zijn’ mogelijk wordt.
Mag jij anders zijn van jezelf, vraag ik me dan af?
Anders zijn! Mag dat?
Sommigen vinden van niet! Die vinden dat je je dient te gedragen volgens de algemene norm!
Weet jij wat ze hiermee bedoelen?!
Ik alvast niet!
Ze vinden dat je tussen de lijntjes dient te lopen, wil je erbij mogen horen? En ik wou erbij horen?
Toen wist ik nog niet dat ik aan gedachtelezen deed. Ik dacht toen echt te weten hoe ik mij moest gedragen, zodat mijn gedrag paste binnen hun normen, om er op die manier bij te horen. Echter, dat deed ik niet!
Ik vraag me af, wie er nog steeds denkt, zoals ik destijds dacht?
Erbij horen, best lastig, wanneer je nooit jezelf mag zijn, omdat je anders bent!
De echte vraag is: anders dan wie? En wie bepaalt dat?!
Wie vind jij, anders dan jezelf, dat dit voor jou dient te bepalen?
Nu weet ik beter!
Hoe meer ik er voor uitkom dat ik anders ben, hoe meer ik het gevoel krijg erbij te horen.
Dus: Anders zijn? Erbij horen door jezelf te zijn? Dit mag!
Ik heb het geluk gehad om tijdens mijn jarenlange zoektocht naar tools, technieken, methodieken… om erbij te horen, de methodologie NLP te leren kennen. Ik ben niet geworden wat de massa binnen onze maatschappij van mij verwachtte, namelijk die persoon in mij die zich geheel aan hen zou aanpassen.
Integendeel, ik laat mezelf steeds meer toe mezelf te tonen in mijn anders zijn als Asperger. En al doende hoor ik er steeds meer bij, wel anders dan vele anderen.
Niet slechter, niet beter, gewoon anders! En meer jezelf!
Inmiddels geef ik samen met mijn vrouw, die me steunt in mijn anders zijn, opleidingen in de methodologie NLP, zodat iedereen die dit wil, samen met ons, vrijer kan leren communiceren, en dit vanuit zijn anders zijn in relatie tot anderen, zodat wij er allemaal bij mogen horen.
Erbij horen door jezelf te zijn! Anders zijn? Dit mag!
Wat wil ik voor mezelf?
Laat ons weten hoe we jou hierbij kunnen helpen!