Hoe leer je smalltalk te voeren?
Smalltalk voeren, een duur of moeilijk woord om te zeggen: ‘Praten over koetjes en kalfjes’. Een vrij groot deel van mijn leven had ik omwille van de Asperger in mij, hier een broertje dood aan. De Asperger in mij zag er het nut niet van in. Ik daarentegen weet inmiddels beter. Net zoals jij?
De echte reden waarom hij niet van dergelijke gesprekken hield, is omdat het hem ontbreekt aan een methode. Een methode om bij dergelijke gesprekken voldoende gemeenschappelijke interesses te vinden, om aan te vangen met converseren. Want praten over koetjes en kalfjes is voor mensen met Asperger veelal iets anders dan converseren rond gemeenschappelijke interesses.
En zolang hij deze methode niet had, kon hij niet aanvangen met praten met als doel om te communiceren.
Wij weten dat wanneer je je afstemt op de ander, aandachtig luistert naar wat de ander zegt, ook al is het smalltalk, dat de andere al vrij snel binnen die communicatie zijn interesses aan jou prijsgeeft.
Wij weten dat wanneer wij bij iemand hun interesses opmerken, dat wanneer we hierover meer te weten willen komen, door er dieper op in te gaan, ze veelal volgen. Wat wil je. Wie vindt het nu niet leuk wanneer ze op zijn interesse ingaan, denk ik dan. En jij?
Echter, tijdens het tonen van deze interesse ontdek je soms een gemeenschappelijke interesse, en dan kan je hierop van richting veranderen, ofwel kan je, wanneer je dit echt zou willen dit leren te doen. Is het niet?
Wij weten veelal, al is het onbewust, dat wanneer je aandachtiger leert te observeren, wanneer je de ander meer aandacht geeft, wanneer je je meer afstemt op de ander, op een gegeven moment de leiding binnen dit gesprek kan nemen. En dat je tijdens de gevoerde smalltalk op een gemeenschappelijke interesse het gesprek van richting kan doen veranderen, tot in een geheel andere conversatie. De Asperger in mij, net zoals jij, weet dit inmiddels ook.
Hij leerde de vaardigheden aan tijdens zijn NLP-trainingen. Inmiddels is NLP als communicatiehersteller zijn manier van leven geworden. En wanneer een Asperger zoals hij dit leren kan, dan kan iedereen dit leren, wou ik nog zeggen. Echter, dat ga ik niet doen. Dit is wat wij denken. Wat denk jij! Dit kunnen we ons nu enkel afvragen, is het niet?
De vraag is niet ‘hoe leer je smalltalk voeren’, de echte vraag is: hoe leer je communiceren vanuit elkaars interesses?
Alex Peeters
Koetjes en kalfjes
Koetjes en kalfjesgesprekken … Een uitdaging voor iemand met de kenmerken van autisme. Voor velen onder hen althans. Ze vinden het tijdverlies. Een onnodige omweg. Net zoals op het werk ‘goeiemorgen’ zeggen aan iedereen, vooraleer je begint te werken. Werkplek is werken, punt. Geen omwegen. Geen gedoe.
De realiteit is vaak dat mensen met Aspergerkenmerken ook niet weten hoe ze dit soort gesprekken moeten voeren.
- Ze weten niet hoe te starten.
- Ze hebben geen strategie voor smalltalk.
- Ze weten niet hoe ze een gesprek op die manier kunnen beginnen, laat staan dat ze weten hoe ze een smalltalkgesprek kunnen ombuigen naar een meer diepgaandere conversatie.
Ik hou van smalltalk, als ik eerlijk ben. Het is dé ingangspoort om met zo goed als iedereen in contact te komen. Eenvoudigweg goeiedag zeggen en vragen hoe het gaat. Vragen of iemand de plaats van bestemming gemakkelijk gevonden heeft. Een praatje over het drukke verkeer. Over het weer. Over wat dan ook dat enkel dient als inleiding, als kans om elkaar te ‘besnuffelen’. Het is dé manier om je op iemand af te stemmen en beetje bij beetje meer te weten te komen over die persoon. Beetje bij beetje overschakelen naar iets anders, dat meer diepgang heeft. Een extra vraagje: maak je je druk als je in de file staat? Heb je genoten van het mooie weer? Heb je een mooie tuin waar je in kan zitten als de zon schijnt? Hou je van de zee? Vind je het fijn om de was en de strijk te doen?
Op die manier kom je meestal een stapje verder.
- Je boort als het ware de volgende onderliggende laag aan van wat iemand zegt, beetje bij beetje, geleidelijk aan.
- Je wacht geduldig op een opening in het gesprek om verder te gaan.
- Je laat de ander leiden, jij volgt. Je legt steeds iets meer in het midden.
- Je laat al eens iets van jezelf horen, zoals: ‘ik hou ook van tuinieren (als het waar is uiteraard)’, ‘ik doe … als ik in de file sta’, enzovoort. Op die manier kom je zelf ook in het gesprek, zonder je op te dringen.
- Je merkt of de ander luistert naar je, erop ingaat. Geleidelijk aan kan jij zelf een beetje gaan sturen en een onderwerp aansnijden dat in het verlengde ligt van wat er tevoren in het gesprek aan bod kwam. Zo kan je de ander beetje bij beetje meenemen naar een gespreksthema waar jij je ook goed bij voelt.
Er is maar één manier om uit te vissen of dit voor jou werkt: ga ermee aan de slag. En laat ons jouw bevindingen weten.
Succes!
Marleen Devisch
